O książce: rok / Invalid Street była pod tym względem inna. Wszyscy Żydzi na nim mieli blond włosy, w najgorszym wypadku blond, a dzieci, kiedy się urodziły, miały włosy białe jak mleko. Ale, jak mówią, nie ma reguły bez wyjątku. W końcu po to istnieje reguła, więc jest wyjątek. Jest to tutaj bardzo rzadkie, ale wciąż spotykamy czarnowłosych. Cóż, powiedzmy, mój wujek Simkha Kavalerchik. Ale od razu się domyśliłeś. Oznacza to, że jest to obcy, obcy, który z woli losu znalazł się na naszej ulicy. Nawet rosyjski ksiądz Wasilij, który mieszkał z nami przed egzekucją, był, jak to się mówi, ogniście rudy i taki był. nie zakłócać ogólnego kolorytu ulicy. Mieliśmy dużo rudych. Wszystkie odcienie, od jasnożółtego po miedziany. A ich twarze były tak gęste, że wyglądały, jakby siedziały na nich muchy. Cóż to były za piegi! Teraz nie znajdziesz niczego takiego! Na przykład nigdy tego nigdzie nie widziałem. Zarówno duże, jak i małe, jak ziarnko maku. Zarówno grube, jak i rzadkie. Wielu miało je nawet na nosie i uszach, jednym słowem, na naszej ulicy mieszkali piękni ludzie. Tu i ówdzie można było jeszcze spotkać ludzi tak zdrowych i silnych jak nasi, ale takich pięknych - tu, jak to mówią, przepraszam, przesuń się. Efraima Sewelę